2500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.)

Ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας, ο οποίος φέτος πραγματοποιείται την 31 Οκτωβρίου 2010, αποτελεί ένα ετήσιο αθλητικό γεγονός διεθνούς εμβέλειας, μια που στους συμμετέχοντες δρομείς δίδεται η ευκαιρία να τρέξουν την κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου Δρόμου των 42 km 195 m όπως αυτή καθιερώθηκε στους 1ους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896. Ο αγώνας ονομάζεται έτσι για να επισημάνει την πορεία του Έλληνα στρατιώτη Φειδιππίδη ο οποίος μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ) προκειμένου να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης των Αθηναίων επί των Περσών έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα.

Η ιστορία λέει ότι ο Φειδιππίδης φτάνοντας στην Αθήνα αναφώνησε «Νενικήκαμεν» και λόγω της υπερπροσπάθειας του συνεχούς τρεξίματος ξεψύχησε. Η μάχη του Μαραθώνα ήταν μια από τις κρισιμότερες μάχες του αρχαίου κόσμου και η έκβασή της προσδιόρισε καθοριστικά την ιστορία της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Ο χώρος της μάχης θα μείνει στη συλλογική μνήμη των αρχαίων Ελλήνων αλλά και των λογίων, των ποιητών και των ζωγράφων ανά τους αιώνες κι ως τις μέρες μας ως τόπος της ανδρείας, του θαύματος και του θρύλου. Όπως έγραψε ο λόρδος Βύρων, “Marathon became a magic word”. Τέλος ο θρύλος του ΄μαραθωνοδρόμου΄ Φειδιππίδη θα συγκινήσει ποιητές, θα επιβάλει τον μαραθώνιο ως αγώνισμα στους Ολυμπιακούς αγώνες στους νεότερους χρόνους και θα εμπνεύσει το σύγχρονο παγκόσμιο κίνημα των μαραθωνοδρομιών.

Στην έκβαση της μάχης υπέρ των Ελλήνων καθοριστική σημασία είχαν δυο παράγοντες: αφενός η στρατηγική ιδιοφυΐα του Μιλτιάδη, που εφάρμοσε μια εξαιρετική τακτική πολέμου και αμέσως μετά - και μέσα στη νύχτα - οδήγησε τον στρατό του πίσω στην Αθήνα, πριν φτάσουν εκεί οι Πέρσες, οι οποίοι, όταν είδαν μπροστά τους Αθηναίους, αποφάσισαν να αποσυρθούν.

Αφετέρου οι οπλίτες, που εφάρμοσαν το σχέδιο μάχης με πειθαρχία, αισθάνονταν ελεύθεροι πολίτες μιας δημοκρατικής πολιτείας, που πολεμούσαν όχι για κάποιον ηγέτη, αλλά μάχονταν πολύ συγκεκριμένα και απτά «υπέρ βωμών και εστιών». Η εμπειρία της μάχης επιτάχυνε τις διεργασίες για τη διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών στην Αθήνα και για την αντίστοιχη υποχώρηση της τυραννίδας σε πολλές ελληνικές πόλεις. Κυρίως όμως ενίσχυσε τη διάθεση όλων των Ελλήνων να συνεργασθούν για να αντιμετωπίσουν τον κοινό κίνδυνο από την Ανατολή.

Πηγή: "περισπωμένη"

Κώστας Μπαλάφας, ο φωτογράφος της Ηπείρου

Ο Κώστας Μπαλάφας είναι ένας απ’ τους μεγαλύτερους Έλληνες φωτογράφους.
Γεννήθηκε το 1920 σ’ ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου, την Κυψέλη της Άρτας από γονείς αγρότες.
Σε μικρή ηλικία κατέβηκε στην Αθήνα να δουλέψει, το βράδυ σχολείο την ημέρα δουλειά. Γύρω στα 1928-29 δούλευε ως υπάλληλος σ’ ένα μαγαζί. Εκεί είχε την πρώτη του επαφή με τη φωτογραφία.
Το αφεντικό του δέχτηκε επίσκεψη απ’ τα αδέλφια του απ’ την Αμερική και θέλησε να τους ξεναγήσει. Είχαν ένα κουτί Kodak που το χειρίστηκε ο Κώστας Μπαλάφας. Όπως λέει ο ίδιος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ γιατί μπορούσε αιχμαλωτίσει τον ορατό κόσμο.

Αργότερα εγκατεστημένος στα Ιωάννινα, ως εργαζόμενος μπόρεσε με τις οικονομίες του ν’ αγοράσει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Ήταν μια Junior Kodak B60. Στην αρχή έβγαζε φωτογραφίες όπως όλοι, αναμνηστικές κλπ.
Στα Γιάννενα τότε υπήρχε μια μεγάλη φωτογραφική κίνηση σε σχέση με την Αθήνα. Πολλοί είχαν αρκετά καλές μηχανές όπως Rollei, Leica, Zeiss.
Έτυχε τότε να έρθει ένας τραγουδιστής, ο Επιτροπάκης. Για την πόλη ήταν μεγάλο γεγονός! Έσπευσαν λοιπόν όλοι οι φωτογράφοι να απαθανατίσουν το γεγονός. Μαζί τους και ο Κώστας Μπαλάφας. Οι υπόλοιποι όταν είδαν τη μηχανή του, είπαν: «Να, ο Μπαλάφας με το σαραβαλάκι του» και γέλασαν. Έτυχε όμως τη στιγμή που πάτησε το κλείστρο, ο τραγουδιστής να μην κουνηθεί, και η φωτογραφία βγήκε καλύτερη απ’ όλων των άλλων! Φαντάζεστε την αντίδρασή τους…

Αργότερα ο Κώστας Μπαλάφας αποκτά μια καινούργια Robot ανταλλάζοντάς την με την προηγούμενη και με το ρολόι του.
Πλησιάζει ο πόλεμος, η νέα του μηχανή είναι μικρή και εύχρηστη και έχει τη δυνατότητα να την έχει πάντα μαζί του. Έτσι απαθανατίζει τα δραματικά γεγονότα της εποχής. Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος απ’ το υλικό αυτό κατασχέθηκε απ’ την Ασφάλεια.

Για όλες αυτές τις φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκε ένα κινηματογραφικό φίλμ που του ήρθε στην κυριολεξία απ’ τον ουρανό. Ένα Ιταλικό βομβαρδιστικό χτυπήθηκε και έπεσε στην πόλη. Στην άτρακτό του βρέθηκε το φίλμ.

Έπειτα, κάποια συμβάντα τον ανάγκασαν να πάει στο αντάρτικο. Εκεί έβγαλε πολλές «κλεφτές» φωτογραφίες όπως λέει ο ίδιος. Τα φίλμ τα εμφάνιζε εκεί, τα μάζεψε, τα έβαλε σ’ ένα μεταλλικό κουτί και τα έκρυψε στο ξύλινο πάτωμα ενός σπιτιού και τα οποία θα πάει να πάρει το 1976. Αρκετά απ’ αυτά θα διασωθούν και θα γίνουν ένα λεύκωμα με τίτλο: «Το αντάρτικο στην Ήπειρο».

Αργότερα αφιερώνει τη φωτογραφική του ζωή σ’ έναν άλλο αγώνα, τον αγώνα που έδωσε ο κάτοικος των απομακρυσμένων ορεινών χωριών, με τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης του.


Και τώρα, λίγα πράγματα για τον τρόπο που φωτογραφίζω.


«...Δε φωτογραφίζω χωρίς πρόγραμμα και ό,τι βγει, στην τύχη. Πρώτα το μελετώ και το προσχεδιάζω στο νου σαν εικόνα, που θα αποτελέσει τελικά τη φωτογραφία στο χαρτί, και το σπουδαιότερο είναι -αυτό που τελικά παρουσιάζω- να το χαρακτηρίζει ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια.

Επίσης, αποφεύγω τη φωτογράφηση προσώπων από πολύ κοντά με ευρυγώνους φακούς, κάτι που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ενοχλητικά περίεργα και πιεστικά σαν να σε έχουν πάνω απ΄το κεφάλι τους, κάτι που ζημιώνει την έκφραση. Προσπαθώ να βρω την εκφραστική γωνία με το φωτισμό χωρίς τεχνικές επεμβάσεις που αλλοιώνουν το φυσικό χώρο του περιβάλλοντος.

Επίσης δε φωτογραφίζω για το γούστο κάποιου άλλου που αποβλέπει στην εμπορικότητα ή που εξυπηρετεί αμφιβόλου είδους σκοπιμότητα προκειμένου για φωτογραφία δημοσιότητας και χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα για μένα.

Μου αρέσει να πλησιάζω τον κόσμο της καθημερινότητας, τον κόσμο της εργατιάς και της αγροτιάς, τον κόσμο του μόχθου και προπαντός τον δουλευτή της γης......

...Πολλές φορές με συνεπαίρνει τόσο ο ενθουσιασμός την ώρα που φωτογραφίζω θέματα με ενδιαφέρον, ώστε εκείνη την ώρα που παίρνω τη φωτογραφία να μου διαφεύγουν ορισμένες τεχνικές λεπτομέρειες απαραίτητες για τη σωστή απόδοση και τελικά να με απογοητεύει το αποτέλεσμα....»

Δια στόματος Κ. Μπαλάφα (από το βιβλίο του: "Διαλέξεις για τη φωτογραφία")

[Πηγή: http://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=13934.0]

Σε ένα μικρό ελληνικό νησί (πριν πολλά χρόνια...)

[Μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ διδακτική ιστορία!]

Ένας τουρίστας συγχάρηκε τους ντόπιους αλιείς σχετικά με την ποιότητα των ψαριών τους και τους ρώτησε πόσο καιρό τους πήρε να τα πιάσουν. «Όχι πολύ καιρό." απάντησαν αυτοί, με μια φωνή.

-"Γιατί να μην μένετε έξω περισσότερο και να ψαρεύετε περισσότερα;"

Οι αλιείς εξήγησαν ότι τα μικρά τα αλιεύματά τους τούς ήταν επαρκή για να καλύψουν τις ανάγκες τους και των οικογενειών τους.

-"Μα τι κάνετε με τον υπόλοιπο χρόνο σας;"

-"Εμείς κοιμόμαστε αργά, ψαρεύουμε λίγο, παίζουμε με τα παιδιά μας, και κάνουμε siesta με τις συζύγους μας. Τα απογεύματα έχουμε ένα σνακ στην παραλία ή πηγαίνουμε στο χωριό για να δούμε τους φίλους μας στο καφενείο, να πιούμε μερικά ποτά και να παίξουμε τάβλι. Τα βράδια πηγαίνουμε σε μια ταβέρνα παίζουμε μπουζούκι και τραγουδάμε μερικά τραγούδια και μπορεί να σπάσουμε και κανένα πιάτο ή δύο. Έχουμε μια γεμάτη ζωή. "

Ο τουρίστας τούς διέκοψε:
-"Έχω ένα MBA από το Harvard και μπορώ να σας βοηθήσω! Θα πρέπει να ξεκινήσετε με το να ψαρεύετε περισσότερο κάθε μέρα. Μπορείτε να πουλήσετε τότε τα επιπλέον ψάρια που πιάνετε.
Με τα πρόσθετα έσοδα, μπορείτε να αγοράσετε ένα μεγαλύτερο σκάφος. "

-"Και μετά;"
-"Με τα επιπλέον χρήματα θα έρθει το μεγαλύτερο πλοίο και μπορείτε να αγοράσετε ένα δεύτερο και ένα τρίτο και ούτω καθεξής μέχρι να έχετε έναν ολόκληρο στόλο από μηχανότρατες. Αντί να πουλάτε τα ψάρια σας σε μεσάζοντα, μπορείτε να διαπραγματεύεστε άμεσα με τις μονάδες επεξεργασίας και ίσως ακόμη και να ανοίξετε τη δική σας μονάδα. Μπορείτε να αφήσετε τότε αυτό το μικρό χωριό και να κινηθείτε προς την Αθήνα ή ακόμα και το Λονδίνο! Από εκεί μπορείτε να διευθύνετε την τεράστια νέα επιχείρησή σας. "

-"Πόσο καιρό θα πάρει αυτό;"
-"Είκοσι, ίσως και είκοσι πέντε χρόνια." απάντησε ο τουρίστας.

-"Και μετά;"
-"Μετά; Λοιπόν φίλε μου, μετά είναι που γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον," απάντησε ο τουρίστας, γελώντας. «Όταν η επιχείρησή σας είναι πραγματικά μεγάλη, μπορείτε να αρχίσετε να αγοράζετε και να πουλάτε μετοχές και κάνετε εκατομμύρια!"

-«Εκατομμύρια; Αλήθεια; Και μετά από αυτό;" Ρώτησε ένας από τους αλιείς.
-"Μετά από αυτό θα είστε σε θέση να συνταξιοδοτηθείτε, να ζήσετε σε ένα μικρό χωριό κοντά στην ακτή, να κοιμάστε αργά, να παίζετε με τα παιδιά σας, να πιάνετε κανένα ψάρι, να πάρτε μια σιέστα με τη σύζυγό σας και να περνάτε τα βράδια σας πίνοντας και απολαμβάνοντας με τους φίλους σας."

-"Με όλο το σεβασμό κύριε, αλλά αυτό, είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε τώρα. Ποιος ο λόγος λοιπόν να σπαταλήσουμε είκοσι πέντε χρόνια;" ρώτησαν οι έλληνες αλιείς;

Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα...
Και το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι:

Να γνωρίζετε πού πηγαίνετε στη ζωή .... μπορεί να είστε ήδη ΕΚΕΙ !!!

Άλλωστε η ΕΥΤΥΧΙΑ συνήθως είναι δίπλα μας...

[http://voria-tis-athinas.blogspot.com/2010/10/blog-post_24.html]
Πηγή: http://thesprotos-panta.blogspot.com/2010/10/blog-post_23.html

Η έκθεση ενός μαθητή

Μια δασκάλα της Δευτέρας δημοτικού, είπε στους μαθητές της να γράψουν μια έκθεση με θέμα:

" ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ".

Στο τέλος της ημέρας , καθώς βαθμολογούσε τις εκθέσεις, διάβασε μια που την έκανε να κλάψει.Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε: "Τι συμβαίνει;"

Αυτή απάντησε: "Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου."

"ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΧΩΡΟ .

ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.

ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Ή ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΘΑ 'ΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ...

ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙ...

ΘΕΛΩ Τ' ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΜΕΝΑ...
ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, ΚΑΝΕ ΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΟΛΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.
ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕ ΖΗΤΏ ΠΟΛΛΑ..ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!".

Εκείνη τη στιγμή ο σύζυγος είπε: "Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!"
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: "Αυτή η έκθεση είναι του γιού μας!.."
 
[Η παραπάνω ιστορία συνέβηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και μου την έδωσε μια μητέρα που την είχε τοιχοκολλήσει στο ψυγείο της για να μην την ξεχάσει ποτέ./ πηγή: meonomateponymo.blogspot.com]

Φεστιβάλ τέχνης στα Γιάννενα

Μια εβδομάδα αφιερωμένη στην τέχνη στο "ioannina art festival". Από 18 έως 24 Οκτωβρίου.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ... >>>

Γυμναστική...

Ο δάσκαλος κάνει γυμναστική με τους μαθητές του στην αυλή του σχολείου, δίπλα από την εκκλησία!
Πριν από πολλά πολλά χρόνια!!!

Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας

['Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και για μαθητές και για δασκάλους...]

Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο είναι η Ελληνική με 5.000.000 λέξεις! Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς ).

Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό. Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν απ´ την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.