[Επειδή η ζωή δίχως λίγο παραμύθι συχνά γίνεται αφόρητη...]
« Όταν γεννήθηκε ο Φλεβάρης, ο αδερφός του ο Γενάρης του έκανε δώρο ένα μπαλάκι από χιόνι.
- Τρώγε να μεγαλώσεις, για να μπορείς να παίξεις με τον αδερφό σου, του έλεγε κάθε τόσο η μαμά του, η Παγωνιά. Μόλις μάθεις να τρέχεις, θα παίξετε χιονοπόλεμο, κυνηγητό και κρυφτό.
Ο Φλεβάρης ωστόσο αργούσε να μάθει να τρέχει. Ούτε να περπατήσει καλά καλά δεν μπορούσε. Το γιατί δεν το είχε προσέξει κανείς στην αρχή. ΄Επειτα, πρώτος το παρατήρησε ο πατέρας του, ο Χειμώνας.
- Γυναίκα, είπε στην Παγωνιά, το παιδί μας το δεύτερο θαρρώ πως γεννήθηκε λίγο κουτσό. Να δεις που δε θα μπορέσει να τρέξει σαν μήνας κανονικός…
- Να φωνάξουμε γρήγορα ένα γιατρό! ανησύχησε η Παγωνιά. Να φέρουμε τον καλύτερο!
΄Ετσι ο Χειμώνας φώναξε τον πατέρα του, ...γιατί όλος ο κόσμος ξέρει πως ο πιο καλός γιατρός είν’ ο Χρόνος!!!...»
(Από το βιβλίο «Τα παιδιά του Χειμώνα» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 18η έκδοση 2009. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)
Loty Petrovits
Πηγή:
http://www.facebook.com/feeds/notes.php?id=701219860&viewer=100000679415387&key=5cb55165f3&format=rss20
Καλό μήνα!