Kώστας Γεωργάκης: ένας πραγματικός αντιστασιακός!

Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
συλλογή: “η θέα του κόσμου”

Νικηφόρος Βρεττάκος, Αυτοπυρπόληση

Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970

Μνήμη ενός γενναίου παλικαριού

Ο Κώστας Γεωργάκης πέρασε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών, όταν, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, θυσίασε τα 22 του χρόνια, αυτοπυρπολούμενος, ώρα 3 τη νύχτα, στην κεντρική πλατεία Ματεότι της Γένοβα, μπροστά από τα σκαλοπάτια του Μεγάρου των Δόγηδων, σε μια σπαρακτική κίνηση διεκδίκησης της ελευθερίας και απόδοσης φόρου τιμής σε μια πατρίδα σκλαβωμένη, όπως ανέφερε, στη δική του τοποθέτηση, ο ερευνητής και συγγραφέας του εξαιρετικά ενδιαφέροντος βιβλίου “Το Μεγάλο Ναι – Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη”, Κώστας Παπουτσής.

Άλλωστε, τόσο τα λόγια όσο και τα γραπτά του Κ. Γεωργάκη, φοιτητή στη Σχολή Μηχανικών της Γένοβα, με ενεργό συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα (μέσω άρθρων και συνεντεύξεών του, που τον είχαν καταστήσει στόχο των πληροφοριοδοτών και πρακτόρων της χούντας) δεν άφηναν την παραμικρή αμφιβολία για το κίνητρο της ακραίας αυτοκαταστροφικής ενέργειάς του, που πέτυχε απόλυτα τον επιδιωκόμενο στόχο, αφού ξεσήκωσε τη διεθνή κοινή γνώμη, ιδιαίτερα δε την ιταλική, κατά της ξενόφερτης δικτατορίας, που είχε τολμήσει να ασελγήσει επί της Δημοκρατίας, στον τόπο που τη γέννησε.

Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».

Ο εύψυχος Κώστας Γεωργάκης, που το όνομά του χαράχτηκε στο “Πάνθεον όλων των αήττητων εξόριστων της ανθρωπότητας”, στο νεκροταφείο Σταλιένο της Γένοβα και που ο ανδριάντας του στήθηκε στη γενέτειρά του, την Κέρκυρα, φιλοτεχνημένος αφιλοκερδώς από το γλύπτη Δημ. Κορρέ, έφυγε από τη ζωή αυτή εννιά ώρες αφότου κραύγασε μπροστά στους έκπληκτους περαστικούς “Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα” και “Το έκανα για την Ελλάδα μου” κι έχοντας προηγουμένως αφήσει και τη γραπτή παρακαταθήκη του, μέσα από επιστολές του, γραμμένες την ίδια εκείνη τραγική ημέρα, στις οποίες διακήρυττε, μεταξύ άλλων:

«Εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ένα ελεύθερο άτομο…», αλλά και προέβλεπε, με σιγουριά: «Η γη μας, που γέννησε την ελευθερία, θα εκμηδενίσει την τυραννία!»...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, καθώς και ένα μεγάλο αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο, στην ιστοσελίδα "24 γράμματα" ...  >>>